Mos qëndro te varri im dhe mos qaj
Une nuk jam aty Nuk fle
Unë jam një mijë erëra që fryj.
Unë jam shkëlqimet diamantë në dëborë.
Unë jam drita e diellit në kokërr të pjekur.
Unë jam shiu i butë i vjeshtës.
Kur zgjoheni në heshtjen e mëngjesit
Unë jam nxitimi i shpejtë ngritës
Të zogjve të qetë në fluturim të rrethuar.
Unë jam yjet e butë që shkëlqejnë natën.
Mos qëndro te varri im dhe qaj
Une nuk jam aty Unë nuk vdiqa
Kosovë plag e thell me dy engjuj në qiell
Edhe qielli mbrem qajti me të madhe
Nga humbja e dy të rinjëve nga dora gjakatare
Nëntorë i gjakut, Nëntorë dhimbjeje
Ku i ke fëmijët që ti morën pa hile.
Kosovë po ti vrasin fëmijët në lulen e njomë të rinisë athua vall pak patëm të vrarë të till?
Kosovë tu vran fëmijët e veteranëve që luftuan për liri a keshtu merituan fëmijët e tyre të vrahen duke dasht një ardhmëri.
Kosovë zgjohu se tmerri na kaploj e dhimbja nuk ndalet edhe sa Nëntorë të përgjakur duhet ti kalojmë.
Indira Avdyl Hoxha
