Mund ta quani fiksion apo si të doni, por e gjitha kjo që do të lexoni më poshtë ka baza të sakta dhe qindra verifikime të bazuara mbi shoshitjen e hetimeve, analizave, raporteve dhe gjithçka tjetër që është aktualisht e disponueshme lidhur me ngjarjen. E paraqesim në këtë formë për t’ua bërë më të lehtë dhe më të pëlqyeshëm leximin.
Nëntor 2000. Briefing në Pentagon. Donald Rumsfeld dhe Dick Cheney.
R: Përshëndetje Dick.
C: Përshëndetje Donald, ke dëgjuar nga Arabia Saudite?
R: Po, jam dëgjuar me James Bath nëpërmjet rrugëve tona, më ka folur për problemin.
C: Ai idioti Usama, pas aferës Hasan Binladin – Iridium, pas edhe aferës së BCCI-së të George me kunatin tjetër (Khalid Bin Mahfouz) është kapur keq, ka thënë se kemi përfunduar duke ia future, është kthyer në Arabi dhe na ka vënë kundër të gjithë saudët. Thonë se duan të na godasin prej aty. Frank Carlucci thotë se tashmë është bërë i bezdisur. Mbi të gjitha, ka nisur të kultivojë terroristë në Afganistan bashkë me ata talibanët e çartur.
R: E ke lexuar raportin lidhur me energjinë dhe lëndët djegëse?
C: Po, situate nuk është e gëzueshme. Strategjikisht ndodhemi në pozicion shumë të keq dhe ata trapat e Kongresit nuk e hedhin një dollar për politikën e jashtme. Pas pak kohe edhe në OPEC do të bëjnë çfarë të duan pa na marrë as mendimin.
R: Kam përshtypjen se ka të drejtë Richard Perle…
C: Për problemin nëse duhet t’u bëjmë zgjimin, pa pikë dyshimi. Mbi të gjitha, edhe aty në Afganistan, emisarët tanë na thonë se naftësjellësi i Kaspikut është në dyshim të fortë. Po mëshojnë të gjithë në funksion antiamerikan.
R: Bin Ladeni dhe njerëzit e tij flasin për ne si Satanai i Madh dhe kërcëojnë për atentate të tjerë të rëndë kundër nesh deri këtu në Amerikë.
C: Po, e dimë nga James dhe Mahmood se kush janë dhe çfarë bëjnë. Mund t’i arrestojmë kur të vijnë, por nuk do të zgjidhnim absolutisht asgjë, do të digjnim një burim të çmuar informativ dhe do të na vinin të tjerë pa mundur t’i kishim nën kontroll. Sipas meje – dhe si Douglas, ashtu edhe Richard, janë të njëjtit mendim. Duhet të shkojmë t’i sulmojmë direkt aty dhe të kërkojmë të izolojmë bin Laden.
R: Prit, fitojmë ca kohë dhe fillimisht rregullojmë çështjen e satelitëve.
C: Ok, fillimisht mbulohemi, më pas do të shohim ta zgjidhim sa më mirë problemin.
Dhjetor 2000
Për të shpëtuar 66 satelitët e Iridium ndërhyn as më pak e as më shumë se Departamenti amerikan i Mbrojtjes, që pranon t’i paguajë Iridium Satellite Llc një “qira” vjetore prej 36 milion dollarësh për përdorim të pakufizuar për 2 vjet të satelitëve të saj nga 20000 punonjësit e tij. “Iridium Satellite është kompania e vetme që mund t’i lofrojë Pentagonit të trajtojë informacione kudo dhe në çdo moment”, shpjegon një funksionar i Pentagonit.
Por në çfarë konsistojnë raportet me National Security Agency? Ushtarakët që përdorin Iridium janë të lidhur drejtpërsëdrejti me një gatewaysatelitar dhe me Defence Information Systems Network. Të dhënat transmetohen duke përdorur një terminal tregëtar bashkë me një kanal komunikimi të miratuar nga National Security Agency, që siguron se informacionet janë krejtësisht të kriptuara. Teknologjia quhet Enhanced Mobile Satellite Services (EMSS) dhe ofron shërbime zëri e të dhënash në telefona mobilë dhe të lehtë. Në thelb, Departamenti i Mbrojtjes ka ngritur një gatewaynë Wahiawa të Ishujve Hawaii, të dedikuar qeverisë, nëpërmjet Defense Switched Network (DSN), rrjetit të Mbrojtjes. Nëpërmjet këtij gateway, kush përdor shërbimin EMSS është në lidhje të drejtpërdrejtë me Defense Information Systems Network (DISN), që është në gjendje të ofrojë shërbime të sigurta, përveç aksesit në shërbime telefonike komerciale jo të sigurta. Veç kësaj, një terminal komercial mbështet komunikime të sigurta duke i shtuar një kanal komunikimi të miratuar nga National Security Agency, i quajtur Type I Communications Security (COMSEC), që ndërlidhet me një terminal komercial të përdoruesit.
Janar 2001, Zyra e Cheney në Shtëpinë e Bardhë: Bisedë midis Paul Wolfowitz dhe Dick Cheney
W: Nuk kemi dalë asgjëkundi Dick. Më thonë se Usama ka hyrë deri në lidhje për të lëshuar satelitë në Kinë. Thotë se nuk u qëndrojmë pakteve, se kemi përfunduar duke e tallur dhe se ai ka shpenzuar 50 herë më shumë nga sa ka alokuar Pentagoni për Iridium. Çfarë të bëjmë?
C: A vazhdon të stërvisë terroristë në Afganistan? Dhe na kërcënon me atentate?
W: Po.
C: Një zgjidhje do të ekzistonte në fakt.
W: Cila?
C: Hëm, nëqoftëse ne i lejojmë që ta bëjnë, e bëjnë atentatin e tyre të mallkuar këtu në Amerikë, Kongresi zgjohet, na jep fondet dhe shkojmë për të pastruar të gjithë zonën dhe kështu eliminojmë problemin e Ladenëve dhe mbajmë satelitët. Do t’u bënim një favor edhe miqve tanë të Raytheon e të Lockheed Martin, tërheqim ekonominë, strategjikisht marrim kontrollin e situatës petrolifere dhe kështu miqtë naftëtarë të George mbeten të kënaqur. Të paktën hedhin ndonjë para për partinë, jemi keq me fonde.
W: Mund të jetë ide e mirë, por Laden është saudit dhe është i lidhur me të gjithë saudët.
C: Nëqoftëse e izolojmë si terrorist, ndoshta arrijmë edhe ta ringrejmë në këmbë çështjen dhe t’i bëjmë tokë të djegur përreth me saudët e tjerë.
W: Po George çfarë mendon?
C: Mah, në thelb do të ishte në favor të veprimit, por e ka në mënyrë të veçantë me Irakun dhe me Saddam. Thotë se ka një llogari të hapur nga koha e luftës së të atit, ti e di si është ai.
W: Hëm, në fund të fundit Iraku nuk është ide e keqe. Ai idioti është vënë kundër dollarit, paguan në euro dhe vazhdon të financojë terroristët palestinezë.
C: Ndoshta mund ta bëjmë edhe me të dy, lidhjet po qe se nuk janë, i gjejmë në një farë mënyre.
W: Si mendon se mund të lëvizim?
C: Atëhere, planet ushtarake për Afganistanin dhe, po deshëm, edhe për Irakun, janë gati. Mjafton që të nxirren. Nuk bëjmë gjë tjetër veçse ndjekim me maturi këtë atentat të mallkuar. E “ndjekim” dhe loja mbaron. Besoj se duhet të lidhemi me Ed dhe, eventualisht Myers, do të merrem unë personalisht.
W: Tenet?
C: Jo, lëre jashtë, nuk kam besim tek ai.
W: Ok, më mbaj të informuar.
C: Patjetër.
Janar 2001, Offutt Base, Nebraska: Bisedë midis Ralph “Ed” Eberhardt dhe Dick Cheney.
C: Përshëndetje Ed!
E: Përshëndetje Dick, gjithçka mirë?
C: Jo edhe aq, kemi probleme.
E: Zërat nga Arabia Saudite?
C: Po, mbi të gjitha bin Laden ka nisur të stërvisë terroristë në Afganistan dhe të gjitha planet petrolifere po shkojnë me këmbë përpjetë. Thotë se dëshiron të na sulmojë dhe të na bëjë atentate edhe në shtëpi. Mbi të gjithë, Kongresi mohon fondet si për të, ashtu edhe për çfarëdo operacioni të politikës së jashtme. Jemi me duar të lidhura.
E: Uufff, ata Kongresit do ta meritonin një bombë të bukur nën prapanicë.
C: Dëgjo, kemi një agjent të dyfishtë në ISI, që megjithatë na jep të gjitha informacionet lidhur me al Qaeda dhe të gjitha aktivitetet që po organizojnë. Pas atentatit ndaj USS Cole kam ndërhyrë, ama pa Tenet në mes.
E: Në këtë pikë vendosua këtë bombë që të paktën ta lëvizin prapanicën këta idiotët në Kongres.
C: Është saktësisht ajo që mendoj, bile si Donald, ashtu edhe Richard, por edhe Paul, janë në një mendje me mua.
E: Si mendon se mund të lëvizin terroristët? Sipas meje edhe nëse vendosin një bombë si në ’93, Kongresi nuk lëviz. Duhet ndonjë goditje e madhe për t’i zgjuar.
C: Të kujtohet raporti i National Intelligence Council, ai i shtatorit 1999?
E: Ai i sulmeve të mundshme me sulme vetërvasës të kidnapuesve të avionëve? Po, më kujtohet.
C: Sipas teje, çfarë probabilitetesh do të kishin?
E: Hëm, nëse zgjedhin një objektiv afër të parit, e kapi. Varet nga shpejtësia e veprimit, por gjithsesi më më mirë me më shumë avionë, shpërndan forcat dhe shkakton më shumë konfuzion, po të duash.
C: Do të arrinim t’i bllokonim me mbrojtjen ajrore?
E: Po dhe jo. Nëqoftëse vendos një manovër në mes ka mundësi që do të arrinin ta mbyllnin operacionin.
C: Niveli ynë i përfshirjes?
E: Shumë i ulët. Thjesht mjafton që mbrojtjen ajrore ta dërgosh në investigimin e objektivit të parë, pas ngjarjes, duhet pak tjetër.
C: Është gjë e bëshme pa rreziqe të veçanta?
E: Po, ama ka një problem.
C: Që është?
E: Nëse do të duhet ta pësonim këtë atentat, mua nuk më pëlqen që ata të vendosin se çfarë të godasin.
C: Mmmmhh.. Ma thuaj më qartë.
E: Kush të thotë se këta do të shkojnë vërtet të godasin objektiva të paracaktuara dhe në fakt nuk do të shkojnë të na godasin atje ku duan ata? Edhe për mbrojtjen ajrore, nëse nuk e di se ku do të shkojnë, sigurisht që nuk mund të them se mund t’i pengoj shumë më gjuajtësit për t’i ndaluar dhe ndoshta t’i bëj që të zbresin.
C: E di që është problem, por nuk shikoj zgjidhje.
E: Një zgjidhje unë do ta kisha…
C: Fol.
E: E di mirë se në programet e mia të mbrojtjes raketore kemi raketat Cruise me sistemin e tyre të drejtimit satelitar, apo jo? Kemi bërë prova me avionë transportues në Edëards dhe funksionon për mrekulli edhe me këto. Bile është deri më e mirë, pasi një raketë është shumë më pak e manovrueshme se një avion, boll t’i ndryshosh koordinatat.
C: E pastaj?
E: Kështu që të them se mund t’i shpërndajmë pa problem.
C: Si dhe ku?
E: Hëm, mund t’i hedhim në fusha, por nuk do të siguronim asgjë. Sipas meje, duhet një objektiv tejet strategjik dhe me kosto të ulët..
C: Shprehu më qartë.
E: Dick…. Pentagoni.
C: Ed… po tallesh?
E: Jo, aspak… E di mirë se i gjithë krahu perëndimor i Pentagonit është në ristrukturim dhe aty nuk rri asnjeri, vetëm ato koqet e Naval Intelligence. Aty kemi bërë edhe punime forcimi të strukturës me Kevlar dhe betonarme. Situatë totale, e lëshoj aty me disa dhjetëra viktima ia hedh dhe zallamahia nëpër media është e madhe. Të garantoj një saktësi maksimumi 25 metra, ndoshta më pak.
C: Ah, Naval Intelligence, ku është ai idioti që thotë se jam qesharak? Hahahahaha, por dëgjo, a nuk ka Patriotë aty? Do ta rrëzonin menjëherë.
E: Rri rehat, avionin ta mbaj ulët dhe radari nuk e kap, përveçse ndoshta në momentin e fundit, nuk do të ketë kohë që të ngrihet.
C: E thua seriozisht?
E: Absolutisht, gjithmonë më mirë se ndonjë kamikaze kot më kot ta hedhësh në mes të rrugës mbi civilë duke shkaktuar mijëra viktima.
C: E si do t’ia bësh që ta hedhësh në sistemin e kontrollit pa e marrë vesh të gjithë muhabetin një mal me njerëz? Mua më duket e rrezikshme.
E: hëm, nëqoftëse përdorim njerëz të tipit miqtë e Armitage, Tenet nuk di asgjë, as të mitë. I ndajmë në 3 grupe, të pavarur midis tyre. njëri merr një testatë të Cruise me autorizimin tim për motivin e zakonshëm se duhet të përdoret për manovra, e çon në një bazë operative të ushtrisë, bile ato nuk i njeh askush. I dyti merret me riprogramimin e testatës dhe me kamuflimin e saj, kurse i treti e hip në avion, me pretekstin e verifikimeve antiterroriste dhe ndoshta me leje të FBI-së dhe të shoqëruar prej tyre bëhet brenda pak orësh pa kurrfarë problem. Në realitet, asnjë prej grupeve nuk di gjë vërtet për atë që po bën dhe janë gjithsesi njerëz të gjithë të shantazhueshëm, sidomos nëse më pas mund t’i dërgojmë me mision operativ jashtë vendit ose nëqoftëse kuptojnë se mund të vdesin në çdo çast…
C: Unë mund të jem bir kurve, por ti… Gjithsesi, sa njerëz?
E: Ahahahahahah….. Mjaftojnë maksimu 8 në 3 grupe, ata të famshmit që njeh edhe ti.
C: Nuk mendon se në repartin tënd mund të kuptojnë gjithçka?
E: Është e vështirë që ta kuptojnë. As nuk e dinë se avionic është i drejtuar, janë gjithmonë kidnapuesit.
C: Po, por si ja del ta programosh objektivin pa ta mësuar askush?
E: Dick, objektivi është një kod alfanumerik 26 shifror, jo i gjenerueshëm dhe vazhdimisht i modikueshëm. Kush e karikon nuk di absolutisht asgjë se ku do të përfundojë testata. Janë në hartë edhe Shtetet e Bashkuara për arësye të kuptueshme manovre. Përsa i përket gjenerimit, mund ta bëj edhe unë personalisht me softuer, natyrisht duke fshirë gjithçka.
C: Zero rreziqe?
E: Për këtë pjesë, po.
C: Pse do të vesh të gjithë testatën në vend të vetëm sistemit drejtues?
E: Dick, duhet zhdukur gjithçka…. Nëqoftëse vendos të gjithë testatën, nuk mbetet gjurmë nga asgjë. Më shumë do të bëjë një vrimë të mire me testatën me uranium të varfëruar. Të paktën shikojmë nese vërtet ky ristrukturim i Pentagonit me Kevlar është vërtet antiraketë apo tregohen përralla, me gjithë ato para që po hedhim…
C: Po sistemi drejtues? Si e aktivizon?
E: Si të dëshirosh. Mund ta aktivizojmë ne, mund ta aktivizojmë nga drejtuesi Fritz, sipas qejfit. Veç të tjerash, çaktivizon edhe transmetimet radio.
C: Po si e krijon lidhjen midis sistemit të Cruise dhe atij të avionit?
E: Dick, janë të gjithë kompjuterë, shkëput njerin dhe sulmon tjetrin. Lidhja bëhet lehtësisht, e kam një njeri që ta bën në një orë.
C: Kutitë e zeza?
E: Pentagoni është zonë ushtarake dhe do t’i marrin miqtë e mi. Thjesht do të jenë të papërdorshme.
C: Hëm, jo edhe aq shumë….
E: Rri i qetë, i njëjti person i mëparshëm do të merret me këtë punë.
C: Besueshmëria?
E: Absolute. Po të fliste, do të ishte i vdekur dhe nuk është e thënë se nuk mund të bëhet…
C: Mediat do të bëjnë zhurmë.
E: Lëri të këndojnë, Amerika do të zgjohet si për bukuri, do t’i bëjë mirë.
C: Më ke thënë më parë se do të ishte më mirë me më shumë objektivë.
E: Po.
C: Ndonjë ide?
E: Një lidhje të drejtpërdrejtë e kemi tashmë me al Qaedan edhe në terma të objektivit.
C: WTC-në?
E: Pikërisht.
C: Ok, themi se mund të nisim të përgatitemi. Ki parasysh se Colin dëshiron të bisedojë. Le ta lëmë të veprojë gjithsesi, por në çdo rast, nëse vërtet Frank Carlucci na fut brenda satelitët, atëhere përfundon keq, kështu që le të përgatitemi për këtë. Nëse pikërisht duan ta bëjnë këtë atentat, më mirë që e luajmë ne. Kështu që është mire për këtë muhabetin e pentagonit, por, për pjesën e WTC-së, ok. Ama ta bëjmë me ta. Gjithsesi, dëgjo, ky muhabeti i Cruise është krejtësisht i yti. Nuk dua që George të përzihet, pasi atij nuk i intereson fare, i mjafton të ketë duart e lira. Mendoni zgjidhjet dhe rrini gati.
E: Ok, tregojani gjithsesi objektivin. Sidoqoftë, po përgatitem, si të duash ti.
C: Dëgjo, për momentin, ky muhabet është midis teje, meje, Donald, Richard Perle dhe Paul. Do të flas, natyrisht, edhe me George, edhe me Condoleeza, por nuk është e nevojshme që të dijnë gjithçka në detaje. Mbi të gjitha, George nuk i interesojnë. E kotë të të them se kjo bisedë nuk është bërë kurrë dhe asnjë dokument, ki parasysh, aq më pak të klasifikuar.
E: Patjetër.
C: Ok, qofsh mirë.
E: Një gjë të fundit.
C: Më thuaj.
E: Sa operativë do të kishin këta koqet e al Qaedas për operacionin?
C: Më thonë rreth nja 20.
E: Shumë mirë, mund të punojnë në 4 avionë.
C: Pse 4 avionë?
E: Na duhet edhe një avion për ta rrëzuar me gjuajtësit.
C: Pse?
E: Na ndihmon lidhur me sekretin e dokumentave dhe versioneve për shtyp. Të themi se të gjithë do të duan të kuptojnë se e kemi rrëzuar për arësye të “sigurisë kombëtare” dhe kështu, qetësisht, do të mund të mbulojmë gjithçka tjetër, pa na u dashur të merremi as me mediat, as me komandat e tjera. Do ta kuptojnë se ekziston nevoja në dëshirën për të “mbuluar të vërtetën””.
C: Më duket ide e mirë. Me katër avionë mund të shkaktohet një rrëmujë e jashtëzakonshme, por mund të arrijmë të marrim nga Kongresi pushtete të jashtëzakonshme.
E: Tamam.
C: Objektiv hipotetik për avionin e katërt?
E: Më duket i natyrshëm, Kongresi. Të paktën kështu ata idiotët do të na falenderojmë se u shpëtuam bythën.
C: Ahahahahaha. Ok, kështu është mirë. Ndërkohë mund të komunikosh me Richard dhe të përgatisësh testatën, ta kamuflosh dhe ta parkosh diku. Edhe tempizmi duhet të jetë i diferencuar dhe duhet të jemi në gjendje që të mund të ndalemi kur të duam dhe nëse e dëshirojmë.
E: Mueller?
C: Do të mbulohem përsa i përket kësa, do të veproj në mënyrë të tillë që i gjithë problem të menaxhohet brenda, do ta kuptojë se duke qenë bin Laden në mes administrate dëshiron t’i mbajë letrat e mbuluara dhe ta menaxhojë gjënë vetëm me ushtarakët (e thënë mes nesh, grupi eventual operativ i Armitage)
E: Ok, qofsh mirë, por nuk i dua federalët nëpër këmbë.
Shkurt 2001, Salla Ovale e Shtëpisë së Bardhë: Bisedë midis George Bush dhe Dick Cheney.
C: Përshëndetje George, po të shoh të nervozuar.
B: Po, lajmet nuk janë të mira, Kongresi më fut shkopinj në rrota dhe në Lindje të Mesme po bëjnë tashmë siç ua do kokrra e qejfit. Miqtë e mi më thonë se në Arabi Saudite gjërat nuk po shkojnë mirë dhe në Afganistan akoma më keq.
C: George, kemi edhe një tjetër problem të lidhur drejtpërsëdrejti.
B: Ouu?
C: Al Qaeda dhe Bin Laden thonë se duan të na sulmojnë këtu në Shtetet e Bashkuara, kanë kampe stërvitore në Afganistan dhe por prodhojnë legjione terroristësh në funskion antiamerikan.
B: E di dhe më ka ardhur në grykë. Por çfarë mund të bëjmë në këtë moment?
C: Realisht po i mbajmë nën kontroll dhe mund ta ndalojmë sulmin e parë, por në të vërtetë nuk do të na shërbente aspak. Do të na detyronte që të zbulonim burimin tonë informativ dhe do të vazhdonin të prodhonin terroristë, do të na dërgonin të tjerë, kësaj radhe jo më të kontrollueshëm.
B: Domethënë çfarë ideje ke?
C: Një e kam.
B: Ma thuaj pa frikë.
C: Ne i lëmë që ta bëjnë sulmin këtu dhe pastaj shkojmë t’i godasim drejtpërsëdrejti në Afganistan.
B: Problemet e Afganistanit nuk na e zgjidhin problemin, në mos pjesërisht. Është Arabia Saudite dhe burimet e naftës ato që më preokupojnë. Më gjej diçka për të zgjidhur Irakun më shumë, është altenrativa e vetme ndaj saudëve.
C: Eh, lidhjet gjenden. Nëse sulmi i bin Laden është mjaft i fortë, atëhere fondet e Kongresit mund të mjaftojnë edhe për Irakun.
B: Konkretisht?
C: Le t’i lëmë të sulmojnë. Të siguroj se do të jetë mundësia e zgjidhjes e të gjithë problemeve tona, nga fondet e Kongresit tek furnizimi me naftë, bile edhe financuesit tanë do të mund të kenë tendera lufte dje partisë do t’i bëjë mirë, ashtu si të gjithë ekonomisë.
B: Në rregull Dick, por natyrisht që unë nuk do të di asgjë dhe as që nuk dua të futem. Gjithsesi, thuaji Colin që të bëjë traktativa më parë.
C: Sigurisht. Të kërkoj vetëm një favor.
B: Po?
C: Nëqoftëse nuk arrijmë që të bëjmë tarktativa, do ta mësoj në çdo rast ditën e saktë të sulmit, por atë ditë do të duhesh të kesh pranë Clarke dhe Loewer, atë të Situation Room. Do të doja ta ndiqja personalisht çështjen, nuk ua kem besën atyre aty.
B: Ok, për mua është në rregull.
Shkurt 2001, Zyra e Dick Chenney në Shtëpinë e Bardhë: Bisedë midis Dick Cheney dhe Robert Mueller, kreu i FBI-së.
C: Përshëndetje Robert!
M: Përshëndetje Dick, doje të flisnim?
C: Po, dua të të flas për diçka.
M: Më thuaj.
C: Dëgjo, al Qaeda po përgatit një aksion terrorist këti në Shtetet e Bashkuara.
M: Kam dëgjuar edhe unë diçka, është zë që qarkullon, Clarke është i bindur.
C: Unë, George dhe Donald e kemi një ide lidhur me këtë.
M: Që do të ishte?
C: Atëhere, këtë aksion ndoshta nuk do të mund ta shmangnim, por do të donim ta menaxhonim drejtpërsëdrejti me ushtarakët, të paktën për sa u përket hetimeve lidhur me të.
M: Në çfarë përkthehet kjo?
C: Thjesht që të gjithë elementët e provës do të duhet të mblidhen më parë nga ushtarakët sesa nga kushdo tjetër.
M: Domethënë po më kërkon që të mos përziej njerëzit e mi?
C: Pikërisht, më tepër të bashkëpunojnë.
M: Ma sqaro më mirë.
C: Me pak fjalë, kemi informacione për al Qaedan, por administrate mendon se do të ishte e kotë të përdoreshin në këtë mënyrë. Do të digjnim informatorët dhe nuk do të siguronim asgjë. Është im dhe i Presidentit se do të ishte oportune që të shkonim t’i godisnim drejt e në shtëpinë e tyre.
M: Me një aksion ushtarak? Çfarë mendon se do të thoshte Kongresi?
C: Nëqoftëse aksioni i al Qaedas zhvillohet ashtu siç kanë ndërmend të bëjnë në Shtetet e Bashkuara,, Kongresi do të lëvizë dhe do të mund të veprojmë lidhur me këtë aspekt.
M: Pakashumë po më thua se dëshiron t’i mbash nën kontroll terroristët dhe ta përdorësh aksionin e tyre për ta zgjidhur përfundimisht problemin.
C: Pjesërisht. Nuk e dimë saktë se çfarë mund të bëjnë, por ndoshta do të mësojnë se kur mund të na sulmojnë.
M: Po Colin nuk po bën traktativa?
C: Po dhe do të vazhdojë që ta bëjë, por gjithsesi duhet të parapërgatitemi.
M: Që domethënë?
C: Ka zëra se synojnë të përdorin avionë apo diçka të ngjashme. Gjëja e vetme që të lutem është se çfarëdo gjëje që të ndodhë, dua që çdo element prove përpara se t’i kalojë shtypit apo kujtdo tjetër të kalojë nën këqyrjen e ushtarakëve. Pra, rregulli referues mbi elementët e provës, tip kuti e zezë, komunikime shtypi apo gjithçka tjetër për çdo rast apo ngjarje që të ndodhë, e referueshme për sulme terroriste është ky. Eventualisht të rrethohen zonat, por askush të mos prekë asgjë deri në ardhjen e ekspertëve ushtarakë të antiterrorizmit. Mbi të gjitha do të doja që njerëzit e tut ë vazhdonin që të qëndronin larg vëllezërve bin Laden në Virginia.
M: Edhe unë e kam degën e Antiterrorizmit, mund të jepja një dorë, ndonjë informacion e kemi.
C: Është një rast i veçantë, terrorizëm ndërkombëtar, do të preferoja që të qëndronit jashtë. Ka brenda element si bin Laden që mund të vënë në siklet Presidentin, preferoj që ta menaxhoj gjënë nga brenda.
M: Tenet?
C: Çfarë do që të dijë ai idiot? Nuk na është i dobishëm në këtë moment.
M: Ok, si të duash ti. Do ta rregulloj këtë problem. Kush është referimi të cilit t’i dorëzohen elementët e provës?
C: Richard Armitage.
M: Hmm… e shoh keq… pikërisht Richard?
C: Po.
M: Ok ok, e kuptova. Nuk është gjë që mund ta mbajmë në dorë.
C: Po, e ke kuptuar mrekullisht. As ti, aq më pak as Tenet. Natyrisht që kjo bisedë nuk ka ndodhur.
M: Natyrisht.
Shkurt 2001, Zyra e Marrëdhënieve me Jashtë e Shtëpisë së Bardhë: Bisedë midis Dick Cheney dhe Richard Armitage.
C: Përshëndetje Richard.
A: Përshëndetje Dick.
C: Dëgjo, Colin, Rocca dhe Helms këmbëngulin për të bërë traktativa me talibanët. Mbi të gjitha, FBI-ja, por edhe NSA-ja, vazhdojnë që të fusin hundët në të gjithë çështjen. Do të doja që në maj të shkoje në Indi, dua të kuptoj se çfarë dinë, maksimumi njofto ISI-n dhe Mahmood që të ndryshojnë metodë komunikimi për shmangur që këtu të vazhdojnë të fusin hundët dhe të dëgjojnë Tenet që shkon në Pakistan. Nuk dua që të dijë asgjë, e dërgojmë për paratë. Colin këmbëngul që t’i financojmë, thotë se është metoda më e mirë dhe se janë të disponueshëm. Paul nuk është i të njëjtit mendim dhe qesh, bile edhe unë, por le ta lëmë ta bëjë.
A: Ok Dick, no problem. Do të mbaj të informuar.
Mars 2001
Laila Helms, afgane e natyralizuar amerikanë, përfaqësuese e talebanëve dhe gruaja e nipit të ish kreut të dikurshëm të CIA-s, Richard Helms, organizon një takim midis Sayed Rahmatulah Hasimi, këshilltar personal i kreut të talibanëve Mullah Omar, dhe disa zyrtarëve të Pentagonit.
Maj 2001
Sekretari i Shtetit Colin Powell vendos alokimin e 43 milion dollarëve në favor të regjimit taliban, si masë asistence për fshatarët që kanë shkatërruar të mbjellat e opiumit.
Qershor 2001
BND-ja, shërbimi sekret gjerman, paralajmëron CIA-n dhe Izraelin se territoristë nga Lindja e Mesme po “planifikojnë kidnapime avionësh tregëtare për t’i përdorur si armë sulmi ndaj simboleve të rëndësishme të kulturës amerikane dhe izraeliane”.
Qershor 2001: Bisedë midis Colin Powell e Condoleeza Rice.
P: E ke dëgjuar çfarë thonë gjermanët?
R: Po, e kam dëgjuar. Më ka ardhur në grykë me këta talibanët. U japim para dhe ata projektojnë atentate e bomba. Ka ardhur momenti që t’u japim një mësim. Do të dërgoj dike tek Vendrell në OKB, është në raporte të mira me ta, por sikur po e luajnë shumë bishtin.
P: Shiko, dëgjo Dick, Rocca e Helms. Të shohim që të dërgojmë ike të flasë me bin Laden dhe të kërkojmë të kuptojmë se çfarë hapësirash ekzistojnë.
R: Për mua është ok, por nëse do do mendimin tim, vetëm po humbasim kohë.
Korrik 2001
Usama bin Laden kurohet për një sëmundje të veshkave në spitalin amerikan të Dubait dhe takon një zyrtar të CIA-s, I cili do të kthehet në selinë qendrore të saj më 15 korrik.
Korrik 2001. Zyra e Dick Cheney në Shtëpinë e Bardhë: Bisedë midis Cheney e Paul Wolfowitz.
C: Paul, bin Laden bën indianin dhe thotë se nuk di asgjë për atentatet, flet për Allahu dhe bën “paralajmërime”. Gjithsesi, është momenti që ta avancojmë të gjithë çështjen dhe t’i mbulojmë me bomba. Colin i ka mbushur me dollar ata qelbanikë, kemi bërë “traktativa”, gjithsesi arrijnë drejtpërsëdrejti talibanët këti, të shikojë t’u flasë dhe t’u japë ultimatumin “zyrtar” bashkë me Rocca dhe referoja Colin. Kështu e kënaqim atë, Tenet dhe e mbyllim këtë dreq muhabeti. Mund të bllokojmë gjithmonë gjithçka nëse nuk ecën.
W: Ok Dick, do të shikojmë që t’u japim një ultimatum, por nuk nxjerrim asgjë, e di sesi e mendoj. Richard është gati?
C: Po, ai është “gjithmonë” gati.
Korrik 2001. Uashington
Laila Helms organizon një takim tjetër në Uashington. Kësaj radhe, Departamenti i Shtetit ka nisur traktativa me përfaqësuesin në Pakistan të Jamaa Islamiya, një lëvizje egjiptiane shumë e afërt me bin Laden.
Korrik 2001. Pakistan
Christina Rocca, ndihmëse e Sekretarit të Shtetit Colin Powell dhe funksionare e vjetër e drejtimit operativ të CIA-s, sërish në Pakistan për të takuar ambasadorin e talibanëve Adbus Salam Zaeef.
Korrik 2001. Kombet e Bashkuara
Mbledhje midis Condoleeza Rice, diplomatëve rusë, pakistanezë (Niaz Naik) dhe iranianë, drejtuar nga ambasadori spanjoll Vendrell, lidhur me konçensionet pë naftësjellësin UNOCAL dhe çështjen bin Laden
R: Tani më dëgjoni mirë. Kemi jashtëzakonisht nevojë që ky naftësjellës të vihet në funksionim, ju kemi ndihmuar, tani shikoni të na ndihmoni ju ne.
P: Nuk dimë çfarë t’ju themi. Talibanët janë absolutisht kundër.
R: Dëgjoni mirë, thuajuni se e dimë mirë që Afganistani është plot me kampe stërvitore terroriste që nuk bëjnë gjë tjetër vetëm që të kërkojnë shkatërrimin e Shteteve të Bashkuara dhe himnizojnë islamin. Thuajuni që të mos e tërheqin shumë litarin. Nëqoftëse do të bashkëpunojnë do të keni fitim, por nuk kemi ndërmend që të tërhiqemi prej hunde. Thuajuni që të mos sfidojnë Shtetet e Bashkuara, pasi zemërimi ynë do të përplaset mbi ta!
P: Do t’ua themi, por me këto tone nuk shkoni asgjëkundi.
R: (ulërin) Tani hapini veshët mirë: Thuajuni që të zgjedhin, përndryshe do të kenë një tapet të artë ose të tapet me bomba!
P: (i zemëruar) Nuk keni kuptuar asgjë. Dollarët tuaj nuk do të vlejnë. Dërgoni të gjithë dollarët që doni, nuk do të ndryshojë asgjë.
R: (duke shkumëzuar) Ok, si të dëshironi. Ama ta dinë se SHBA-të do t’i shtypin si mizat!
Të nesërmen, mbledhje urgjente në zyrën e Cheney në Shtëpinë e Bardhë midis Wolfowitz e Cheney.
W: Ok, ua kemi futur. Condy u ka bërë skenën dhe Colin është tashmë jashtëloje. Mund t’i thuash Armitage për anën tonë dhe Mahmood për të tyren se mund ta nisin menjëherë të gjithë gjënë.
C: Jam dakord, të shikojmë të lëvizim. Janë gati planet për Afganistanin?
W: Po, prej kohës. Kam folur me Wallace dhe mendon se nuk është e mençur që të lëvizim drejtpërsëdrejti trupat tokësore, por të mbështetemi tek Massud dhe t’i japim mbështetje ajtore. Duhet të jetë goxha e mjaftueshme. Po George dhe mania e tij për Irakun?
C: Nëse nis kjo dreq gjëje, mund të gëzohet se do të mund të bëjë atë që i pëlqen.
W: Është edhe ai belaxhiu Clarke që vazhdon të na çajë trapin.
C: Lëre mos e nga.
W: Shtator?
C: Do të thoja po. Në gusht shumë njerëz janë me pushime dhe mund ta përgatisim pjesën tonë në qetësi të plotë.
W: A kanë përgatitur të paktën njerëzit apo do të kemi të bëjmë me koqe si ata të parë tashmë?
C: Di nga Mahmood që i kanë përgatitur, më kanë dhënë emrat, ia kam nisur menjëherë Robert që t’i fusë në databazën e FBI-së. Duhet t’i kemi fajtorët menjëherë, përndryshe mediat na gërmojnë.
W: Kam folur me Ed siç më thatë. Është ai që na ndihmon operativisht?
C: Po, ai dhe Myers, edhe pse në të vërtetë ai di vetëm se duhet të ndodhë një sulm terrorist dhe se administrate ka ndërmend që ta përdorë për të lëvizur Kongresin, të themi që gjithsesi nuk do të ndërhyjë. Nuk duhet të bëjë asgjë.
W: Planet e fluturimit?
C: Këto janë publikë, do të informoj vetëm në fund. Ta dish se ka mundësi që do të përdorin avionë United dhe American Airlines, kam folur me Armitage.
W: Dëgjo, në CIA qarkullon zëri i sulmit. Kush është i besueshëm aty brenda?
C: Lëre të qarkullojë. Tashmë e dinë të gjithë se talibanët duan të na “sulmojnë”, BND-ja, MI5, rusët, Mossadi. Më mirë kështu. Kur të vije momenti do të kemi dorë të lirë edhe në nivel ndërkombëtar. Megjithatë, në CIA bisedon vetëm me “Buzzy” Krongard apo me Peter Goss. Asnjë tjetër, të lutem.
W: Ok.
Korrik 2001.
Tri zyrtarë amerikanë: Tom Simmons (ish ambasador amerikan në Pakistan), Karl Inderfurth (ish Ndihmës I Sekretarit të Shtetit për Azinë Jugore) dhe Lee Coldren takojnë në Berlin zyrtarë të shërbimit sekret pakistanez dhe rus, duke I informuar se Shtetet e Bashkuara po përgatisin një plan sulmi ushtarak kundër Afganistanit për muajin tetor. ISI informon talibanët.
Fund Korriku 2001.
Kreu i ISI-t pakistanez, Gjenerali Mahmood Ahmed, urdhëron transferimin e 100000 dollarëve për Mohammed Atta, që sipas FBI-së ishte kreu i terroristëve në sulmin vetëvrasës ndaj Kullave Binjake.
Gusht 2001. Zyra e Mueller në FBI. Bisedë midis Robert Mueller, kreu i FBI-së, dhe Cheney.
M: Më thuaj.
C: Vazhdojnë paralajmërimet e al Qaedas. Kam nevojë sesi procedohet, që përveç njerëzve të tu, të shoqërosh ekspertë të mi të antiterrorizmit për të bërë verifikimet klasike teknike dhe kontrollet që bëni normalisht në avionët e linjës, njerëz të Ed.
M: Asnjë problem, më thuaj kush dhe si.
C: Nuk është gjë që mund të klasifikohet, Robert.
M: E kuptova, do të kesh njerëz që të ndjekin për këto verifikime, do të bëjnë punën e tyre dhe nuk do të klasifikojmë asgjë.
C: Është tejet urgjente, thuhet se sulmi i al Qaedas është i afërt. Dakord nëqoftëse fillojmë menjëherë?
M: Ok.
Gusht 2001.
Shërbimet sekrete ruse informojnë CIA-n se 25 terroristë, të gjithë pilotë, janë stërvitur specifikisht për misione vetëvrasëse. Ky lajm është përcjellë nga shtypi rus dhe artikujt janë përkthyer për “FTW”-në nga një officer i CIA-s në pension. Presidenti rus Vladimir Putin urdhëron shërbimet sekrete ruse që ta paralajmërojnë qeverinë amerikane “në mënyrë sa më të qartë”, për sulme të afërta ndaj aeroporteve dhe ndërtesave qeveritare.
Gusht 2001. Zyra e Richard Armitage, Washington D.C.: Bisedë midis Dick Cheney dhe Richard Armitage.
C: Përshëndetje Richard, si po ecën puna jote?
A: Shumë mirë, kemi planet e fluturimit dhe njerëzit janë shpërndarë prej disa kohësh me njerëzit e Mueller.
C: Domethënë?
A: Do të thoja se janë gati, kanë bërë tashmë prova me një strukturë identike me testatën që kam bërë, montuar dhe çmontuar në më pak se 2 orë, kam edhe planet e mirëmbajtjes, e bëjnë çdo muaj me karrel bosh, të ardhshmet për United dhe American kanë skaduar në fillimet e shtatorit, pastaj kemi pothuajse një muaj të tërë.
C: Njerëzit e tu çfarë thonë?
A: Njerëzit e mi nuk thonë asgjë, zbatojnë dhe kaq.
C: Ke çuar edhe njeriun e Ed?
A: Patjetër, ka bërë të gjithë verifikimet.
C: Si të duket?
A: Bën punën e tij.
C: Kalamani është gati?
A: Prej disa kohësh, është i parkuar në Connecticut.
C: E ke kuptuar se me cilin avion të operosh, kur dhe nga ku të nisesh?
A: Hëm, duke pasur parasysh se duhet qëndruar afër New York dhe Washington, propozoj Boston, zonë e qetë, asnjeri nuk na shqetëson dhe arabët mund të imbarkohen pa krijuar asnjë problem.
C: Trapat e Allahut janë gati?
A: Më thonë që po, operativë kur të dëshirohet.
C: Përderisa duhet të keshë drejtpërsëdrejti nga Mahmood ditën, orën dhe avionët, kam parë axhendën e George, më 11 shtator do të jetë në një shkollë fillore në Florida, nëse për ty është mirë, ndërkohë mbyll me Globalstar për Iridium, flakim jashtë Hasan Binladen duke i mbyllur në një cep, i them Mahmood që të informojë usamën lidhur me “trazirën e madhe të Allahut”, kështu që është i kënaqur. Gjithsesi, mos harro për datën.
A: Do ta bëj me dije të saktë, porn ë vija të përgjithshme asnjë problem.
C: Ok, ma konfirmo brenda dy ditësh.
Mesi i Gushtit 2001: Bisedë midis Frank Carlucci dhe Dick Cheney.
F: Ok, u mbyll me Globalstar për 25 milion dollarë, satelitët janë tanët, në rregull dhe Hasan Bin Ladin u qërua.
C: Do të jetë bërë tym fare, ahahaha….
F: Më mirë kështu. Pëshpëritet se do të na sulmojnë, por e di që këtë radhë do të jetë e duhura.
C: Kam gjithçka nën kontroll, Frank, rri i qetë.
F: Po e imagjinoja.
Fillimet e Shtatorit 2001: Bisedë midis Richard Armitage dhe Buzzy Krongard
A: Përshëndetje Buzzy
K: Eejj Richard, këtu thonë se po bën karrierë.
A: Po e shtyj, më shumë Peter sesa unë, gjithsesi.
K: Po muhabeti i talibanëve si do të përfundojë? Thuhet se do sulmojnë.
A: Po, të them edhe ditën, por shiko punët e tua.
K: Jam gjithë veshë.
A: 11 Shtator.
K: Aaahhhm kaq shpejt, por si?
A: Pëshpëritet me një sulm vetëvrasës me avionë.
K: Hëm… nuk ma tregon siç duhet, më thuaj të paktën cilat kompani ajrore, apo jo, ahahah?
A: American dhe United, i fut shumë hundët.
K: Ok Richard, je një mik i mirë, rri i qetë dhe dije se mund të mbështetesh gjithmonë tek unë.
A: Ahahahaha.
5 Shtator 2001: Bisedë midis Buzzy Krongard dhe Drejtorit të Investimeve të AB Brown Investments.
K: Përshëndetje Frank
B: Hej Buzzy, ke ndonjë gjë, vërtet? Nëse je ti, e di gjithmonë se ka diçka të mirë.
K: Po, tamam. Dëgjo, luaj për American dhe United, luaj për ulje të fortë. Hidh shumë, është gjë e sigurtë me 100 100%.
B: Hëm, çfarë ndodh, ndonjë rrëmujë?
K: Po dhe bile e madhe, nuk mund të të them gjë tjetër. Më siguro komisionin kur t’i arkëtosh dhe… të ectë mbarë.
B: Sa të luaj?
K: Të paktën disa milion.
B: Uuuuhhh, qenkë goxha. E mbaruar Buzzy, të përqafoj.
6 – 7 Shtator 2001.
4744 opsione “put” (spekulime në pritje të rënies së bursës) janë blerë nga stoku i United Airlines. (…) Shumë prej United Airlines “puts” janë blerë nëpërmjet Deutschebank/AB Broën, një kompani e menaxhuar deri në 1998 nga ish Drejtori Ekzekutiv i CIA-s, A.B. “Buzzy” Krongard.
10 Shtator 2001.
Blihen 4516 opsione “put” të American Airlines.
11 Shtator 2001.
Gjenerali Mahmood Ahmed i ISI-t, mik i Mohammed Atta, është në Washington për llogari të talibanëve, në drekë me Peter Goss, kreun e CIA-s pas dorëheqjes së Tenet.
11 Shtator 2001.
Ralph “Ed” Eberhardt drejton operacionet në NORAD.
11 Shtator 2001, vonë në mëngjes: Telefonatë midis George Bush dhe Dick Cheney.
B: Dick, ta hajë dreqi, nuk e prisja gjithë këtë zallamahi……
C: As ne…..
Kusuri është histori….
Përgatiti:
ARMIN TIRANA / bota.al
