Shkrimi, sidomos ai akademik, është i vështirë. Mbi të gjitha, është lloj shkrimi që kërkon strukturë, argumentim dhe stil. Stili i shkrimit vjen nga talenti, por forcohet me përvojë – lexim. Leximi duhet të jetë i veprave kualitative.
Shkencëtari që shkruan është ndërtimtar. Të shkruash një punim shkencor është sikur të ndërtosh një shtëpi. Të shkruash një libër është sikur të ndërtosh një qytet. Ndërtimi bëhet mbi themele të forta të betonit (tri zallë, njo ciment), plus armaturë përkatëse.
Pastaj, duhet të ndërtohet muri. Sikur muratori i mirë që i zgjedh tullat dhe ato i lidhë mirë, ashtu duhet të bëjë edhe autori. Tullë mbi tullë, me mallter të fortë dhe duke i vënë në terezi. Nëse nuk bëhet kështu, punimi shndërrohet në përrallë dhe muri rrëzohet pa mbërri te kulmi. Në fushën për të cilën shkruani, duhet t’i zgjedhni për referencë shkencëtarët (materialin) autoritativ, sikur edhe botuesit. Etj, etj, etj… Këtu ka shumë punë.
Prandaj në botë ka ndërtesa (punime shkencore) të mira apo të bukura dhe të këqia ose të shëmtuara. Ka edhe asosh që s’i shohim kurrë se rrëzohen gati menjëherë pas ndërtimit. Vetëm ndërtesat (punimet) e mira i rezistojnë kohës dhe mbesin mahnitëse.
