( Poezi nga Astrit Veliqi )
Dritëz e mëngjesit zbardhi
E rrezja ftohej ngadalë
Shpejt qielli u bë gri
Moti krisi si dikur…moti
Ora e stuhisë pikohej
Ra trumbeta…
I njomë buzë jetë-vdekjes
Terri e mbuloi në fytyrë
Maji i lulëkuqeve
U tret përsëri
Humbi buzagazi
As frymë e heshtur
Më nuk flet
E klithma ikën tok
Tehut të vdekjes
Jeta iu bë varr
Atdheu libër nën sqetull
Këngë funebre kumtoi
U fik gëzimi fëmijëror
Por rilindi në poezi
I vogël madhështor të lapidari
Trimi pavdekësinë jeton
(Muhamet Jakupi nga Baksi i Skenderajt, kishte shumë ëndrra për jetën por armiku nuk e pyeti, dhe kur ishte vetëm 16-vjeç u vra nga forcat serbe në fshatin Dashevc, ku bashkë me të nga plagët e marra vdes edhe babai i tij Haxhiu)
