kryesore, pagesë me miliona për të shkrepur një foto pranë presidentëve amerikanë. Hipokrizia 28-vjeçare e financimit të subjekteve politike përkundër kostos reale të fushatave dhe nevoja për të legalizuar lobimin dhe transparencën. Flasin analisti Mustafa Nano, drejtori i Institutit Pashko, Besart Kadia dhe pedagogu Roland Lami
Nga Sebi Alla
Pas çdo fytyre të qeshur dorështrënguar me presidentët amerikanë, fshihet një lobim, disa miliona të hedhura për një imazh, që më shumë ngjan me “mirazh”, për të turbulluar mendjen e zgjedhësve që mund të mendojnë: “Ai është i përzgjedhuri i amerikanëve…”. Të tria partitë kryesore politike në vend kanë paguar lobuesit në SHBA për të pasur vëmendjen e disa kongresmenëve, ndonjë zyrtari të dorës së dytë në Departamentin Amerikan të Shtetit apo për shkrehjen e një fotoje me presidentin e radhës në Shtëpinë e Bardhë. Askush nuk do ishte kujtuar për “histori të vjetra” me lobime, por ditët e fundit ujërat janë trazuar pas një shkrimi të botuar në revistën amerikane “Mother Jones”, lidhur me fondet që PD ka paguar për aktivitete të lobimit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, para zgjedhjeve të qershorit të vitit të kaluar. Artikulli ngre dyshime se pas një pjese të pagesave të bëra nga kompania “Biniatta Trade LP”, me bazë në Skoci, qëndrojnë biznesmenë rusë. Pikërisht ky shkrim erdhi si “barkë shpëtimi” për Partinë Socialiste, e cila si specialiste e shkëputjes së vëmendjes nga problematika në vend, ka ngritur një kala të vërtetë mbrojtjeje, duke vënë para përgjegjësisë politike kryedemokratin Lulzim Basha. PS ia arriti qëllimit për disa ditë, për të shkëputur vëmendjen nga trafiku i drogës, ish-ministri nën hetim Saimir Tahiri dhe problemet ekonomike. Ka vend ende për t’u marrë me PD-në në këtë situatë, forcën politike që lindi si e djathtë kundër së majtës komuniste, por pas 27 vitesh jetë, po “anatemohet” si e lidhur me interesa destabilizues, pas të cilëve fshihen rusët. Këta të fundit jo me ndikim direkt, por duke përdorur fonde e transferta të dyshimta për lobuesit e SHBA-së. Historia ka treguar se për një politikë krejtësisht provinciale si Shqipëria, për të qenë pjesëmarrës sa për numër në sallonet ndërkombëtare, duhet të paguhen lobues që të sigurojnë takime pakminutëshe me kongresmenë dhe në fund si qershia mbi tortë fotografia me presidentin e radhës amerikan. Kryeministri Edi Rama ka të stampuar një foto me ish-presidentin amerikan Barak Obama, një shkrehje aparati që dyshohet se kushtoi rreth 80 mijë dollarë. Gjithashtu edhe LSI kërkonte oazin e saj në SHBA, që arriti ta realizojë pas lobimeve me një vlerë rreth 300 mijë dollarë. Rasti më i fundit është ai i PD-së, ku ka dyshime se u paguan rreth 625 mijë dollarë për kompani lobuese në Amerikë, për t’u krijuar mundësi krerëve të PD-së të siguronin takime me kongresmenë dhe më pas një foto të Bashës me presidentin Trump. Këtë të dhëna kanë dalë nga Departamenti i Drejtësisë Amerikane që çdo vit bën publike pasqyrat financiare mbi lobimet dhe pagesat e kryera. Atë që nuk e bën dot KQZ-ja e cila ka për detyrë të kryejë transparencën e plotë të financimit të partive politike në vend e bëjnë institucionet përtej Atlantikut. Me gjasë kjo ngjarje me shumë teori dhe kundrateori konspirative do të vijojë për konsum politik edhe në ditët në vijim. Do mbahet si “skandal” deri në afrimin e ndonjë tjetër skandali, fort të zakonshëm në muajt e fundit. Politologu Roland Lami, njëherësh pedagog në UET mendon se problem serioz që duhet të shqetësojë publikun është financimi i partive politike në vend dhe apatia e garantuar e institucioneve që kanë për detyrë të zbulojnë nga vijnë këto fonde në prag të fushatave elektorale. Nga ana tjetër, analisti Mustafa Nano gjykon se është e tepërt të luhet me “prorusët e Bashës”, pasi lobimet kanë ndodhur dhe do të ndodhin, qoftë edhe për interesa të vegjël të liderëve tanë. Drejtori i Institutit Pashko, Besart Kadia, gjykon se “Në formën që ne kemi sot financimi dhe lobimi janë e njëjta gjë dhe kryhen para se të merret pushteti por pa transparencë. Kjo mundëson si biznese të ligjshme, si organizata kriminale që të integrohen lehtësisht me partitë politike, e të influencojnë mbi to kur ato të jenë në pushtet”.
