Ky studim tregon se dobësimi i këtij qarkullimi, që konsiston në një sistem rrymash që përfshin edhe atë të Gjirit të Meksikës, është pjesë e ciklit të tij natyror.
Ndryshimi negativ më i fundit ka ndodhur në periudhën 2004-2010 kur dobësimi i kësaj rryme ishte 10 herë më e lartë nga se parashikohej.
E njohur edhe me siglën AMOC (Atlantic Meridional Overturning Circulation), Qarkullimi i Atlantikut funksionon si një transportues gjigant që lëviz ujin e ngrohtë të Gjirit të Meksikës drejt veriut, pra drejt Groenlandës, Islandës dhe Detit të Norvegjisë.
Në këtë pikë masat e ujit ftohen, bëhen më të dendura dhe bien në thellësi, ku rrymat bëjnë një kthesë, ndërrojnë drejtim dhe transportojnë ujin e ftohtë drejt tropikëve.
Për të vëzhguar karakteristikat dhe shpejtësinë, studiuesit kanë përdorur imazhet satelitore dhe të dhënat që vijnë nga projekti ndërkombëtar ARGO, që mbështetet në bova gjigante që mbledhin informacione mbi temperaturën dhe kripësinë.
Nga këto vëzhgime doli se ky sistem rrymash po kalon nga faza e tij e shpejtë në atë më të avashtë dhe kjo me implikime në ngrohjen globale, përcjell Atsh.
Në fakt, kur këto rryma janë në fazën më të shpejtë heqin sasi më të mëdha të CO2-it nga atmosfera dhe i grumbullojnë në thellësi, duke i mbajtur për periudha shumë të gjatë, për të paktën 1 000 vite.
